زمانی که عملیات طریقالقدس به عنوان تلاش اصلی نیروهای خودی در منطقه خوزستان طرحریزی میشد، با توجه به وضعیت توان رزمی، تقدم همه تلاشها به این عملیات داده شد و در سایر مناطق حداکثر صرفهجویی در کاربرد یگانها به عمل آمد. همچنین پس از طراحی مانور و برآورد نیروی لازم و متناسب برای عملیات و مشخص کردن مأموریت هر یک از یگانهای عمده مانوری، تلاش شد که توان رزمی برتر نسبت به دشمن در زمان و مکان قطعی فراهم شود، از این رو فرماندهان پس از انتخاب جبهه مرکزی به عنوان منطقه نبرد، متناسب با وضعیت دشمن، اقدام به تمرکز قوا کردند که مهمترین آنها بسیج نیروی مردمی در این منطقه و اختصاص حداکثر تلاشهای توپخانه، هوانیروز، نیروی هوایی، و جهاد سازندگی به این عملیات بود. علاوه بر آن، یک تیپ زرهی از منطقه شوش به غرب سوسنگرد انتقال یافت و در احتیاط قرار گرفت.
به طور خلاصه، وارد عمل کردن 4 تیپ پیاده، 4 تیپ زرهی، 2 توپخانه لشکری تقویت شده، یک گروه توپخانه و اختصاص حداکثر تلاشهای پشتیبانی رزمی و پشتیبانی خدمات رزمی به این منطقه در حد مقدورات موجود، اقداماتی بود که به منظور تحصیل قدرت رزمی برتر نسبت به دشمن انجام گرفت و اصل تمرکز قوا در حد توانایی نیروهای مسلح، در نبرد طریقالقدس رعایت گردید.
