در پی تهاجمات اولیه ارتش عراق و زمینگیر شدن آن در مواضع اشغالی، دولت بعثی به منظور گسترش سازمان ارتش خود، افسران احتیاط فارغ التحصیل دوره 27 را فراخواند.(1) و یگانهای پیاده خود را به منظور حضور طولانی در خاک ایران و پشتیبانی از یگانهای زرهی خود، با تشکیل دو لشکر 14 و 15 پیاده افزایش داد. همچنین، عراقیها یگانهای گارد ریاست جمهوری و سایر نیروها را برای آموزشهای ویژه جنگ شهری انتخاب کردند.(2).
از سوی دیگر دولت عراق برای احداث جادهای عریض از بصره به سوی خطوط مقدم در مجاورت اهواز که برای مهمات رسانی و تدارکات نیاز داشت، اقدامات گستردهای به عمل آورد و برای مقابله با طغیان رودخانه کارون در فصل زمستان و محافظت از خطوط دفاعی خود، خاکریزهایی را احداث کرد.(3) فعالیت مهندسی عراق نیز برای تحکیم مواضع اشغالی، در این مدت به شدت انجام میشد.
1) سند شماره 002093، مرکز مطالعات و تحقیقات جنگ، ستاد مشترک ارتش، 16 / 9 / 1359.
2) مأخذ 9، ص 150.
3) مأخذ 110.
