سپاه در طرح اولیه خود و قبل از تشکیل قرارگاه مشترک ارتش و سپاه (قرارگاه کربلا) تصمیم داشت که با یگانهای خود ارتفاعات ابوصلیبی خات (سایت و رادار) در محور شوش و همچنین در امتداد آن به طرف شمال، تپههای علی گره زد و شاوریه و دهلیز را به تصرف در آورد. اما پس از تشکیل قرارگاه مشترک، این طرح به دلیل تأمین نکردن اهداف مورد نظر و کاهش ندادن خطوط پدافندی و آزادسازی نیروهای خودی از خطوط پدافندی بحث و بررسی شد و سرانجام بر دو هدف شامل انهدام نیروهای دشمن و کاهش خطوط پدافندی توافق شد و مانور عملیات نیز بر این اساس طرحریزی شد. اهداف نظامی عملیات فتحالمبین چنین بود:
1- انهدام نیروهای دشمن به منظور کاهش توان نظامیاش.
2- دستیابی به خطوط پدافندی مطمئن با هدف صرفهجویی در نیرو (1) (آزاد شدن نیروهای خودی از خطوط پدافندی و کسب آمادگی برای عملیات بعدی(.
3- خارج ساختن شوش، اندیمشک، دزفول و پایگاه چهارم شکاری از برد توپخانه دشمن.
4- خارج کردن جاده اندیمشک – اهواز از برد آتش مؤثر دشمن.
5- آزادسازی مناطق مهمی چون جاده اندیمشک – دهلران و سایت رادار 4 و 5. (2).
6- تصرف چاههای نفتی منطقه ابوغریب.
مأموریت قرارگاه فرماندهی در این عملیات چنین اعلام شد:
»فرماندهی عملیات کربلای 2 (فتحالمبین) در ساعت (س) روز (ر) به منظور انهدام نیروهای دشمن در منطقه عملیاتی دزفول و شوش تک میکند. ارتفاعات علی گره زد، ابوصلیبی خات، تنگهی رقابیه، ارتفاعات چنانه و عین خوش را تصرف و تأمین و در منطقه پدافند مینماید و آماده میشود بنا به دستور، تک را به سمت غرب، برای تأمین خط مرز ادامه دهد.» (3).
1) محسن رضایی در این زمینه گفت: «این یکی از تدابیر عملیاتی ما بود که قبل از اینکه برویم به خرمشهر، مرتب سعی میکردیم نیروهایی را که در خطوط پدافندی زمینگیر بودند آزاد کنیم و با تکیه کردن به مواضع طبیعی در پدافند، آماده شویم برای عملیات بعدی.» (درسهای تجزیه و تحلیل ایران و عراق، دانشکده فرماندهی و ستاد، دوره عالی جنگ، 12 / 7 / 1375(.
2) گذشته از اهمیت این سایت در کنترل پرواز و نقش آن در دفاع هوایی منطقه، از آنجا که دشمن قادر بود با موشکهای زمین به زمین دزفول را هدف قرار دهد و این کار را هم میکرد، لذا برای پی بردن به اهمیت سیاسی نظامی آن برای دشمن، ادعای صدام حسین در این باره کاملا گویا و آشکار است. وی در مصاحبهایی مطبوعاتی چنین ابراز کرد: «اگر ایرانیان سایت و رادار را بگیرند کلید بصره را به آنان خواهم داد«.
3) سازمان عقیدتی – سیاسی ارتش جمهوری اسلامی ایران، نقش ارتش در هشت سال دفاع مقدس، جلد اول، نبردهای غرب دزفول، بهار 1372، ص 203.
