امام راحل (ره(، عامل رشد و جهش آحاد ملت در همهى ابعاد سیاسى، اقتصادى و فرهنگى را قطع امید از دیگران و فهم این نکته مىداند که همه چیزمان را خودمان باید تهیه کنیم. فلذا یکى از برکات جنگ را فهم همین مطلب دانسته و فرمودند:
»ما در جنگ به این نتیجه رسیدهایم که باید روى پاى خودمان بایستیم.» (1).
به همین دلیل تحریم اقتصادى از سوى بیگانگان را هدیهاى الهى قلمداد کرده،
فرمودهاند:
»این جنگ و تحریم اقتصادى و اخراج کارشناسان خارجى، تحفهاى الهى بود که ما از آن غافل بودیم.» (2).
بنابراین تحریم اقتصادى و انزوایى که حاصل آن خودباورى، خودجوشى و شکوفا مغزها و نهایتا استقلال و خودکفایى است یقینا از برکات الهى است. از همین رو امام راحل (ره) با استقبال از انزواى سیاسى و اقتصادى فرمودند:
»ما انزوایى که این آقایان خیال مىکنند، با آغوش باز این انزوا را مىپذیریم، تا انزوا نباشد، افکار شما به راه نمىافتد، مغزهاى شما، از مغز آمریکایى کوچکتر نیست؛ لکن شما را از انزوا بیرون آوردند و مرتبط کردند، تا آخر قیامت شما باید منزوى آنوقف باشید، وابسته، افکارتان اصلا به راه نیفتد، مغزهایتان بخشکد آنجا و هیچ راه عمل نکنید.» (3).
1) همان، ج 21، ص 94.
2) صحیفه نور، ج 20، ص 194.
3) همان، ج 13، ص 147.
