با توجه به عدم امنیتی که ایران احساس میکند؛ به احتمال قوی این کشور استراتژی تضمین هستهای خود را پیگیری خواهد کرد. یعنی در پی تدارک زیر ساختها و نیروی انسانی لازم، برای تهیه مواد مورد نیاز، به منظور تولید بمب هستهای بر خواهد آمد تا اگر » رویدادهای فوق العاده » راه دیگری برای این کشور باقی نگذارد، اقدام به تولید این بمبها کند. البته، این که رهبران این کشور چگونه نگذارد، اقدام به تولید این بمب کند. البته، این که رهبران این کشور چگونه » رویدادهای فوق العاده » را تعریف یا تفسیر کنند، خود مسألهای مهم است. زیرا تصمیم به اجرای این برنامه هستهای گسترده، فشار زیادی بر اقتصاد ایران وارد خواهد ساخت و روابط این کشور را با همسایگانش و جامعه بین المللی تیره خواهد کرد. احتمالا چنین تصمیمی، تحت شرایطی بسیار سخت و بحرانی اتخاذ خواهد شد. این شرایط چه میتواند باشد؟ در اینجا به ترتیب اهمیت، به برخی از این شرایط اشاره میشود:
– ظهور مجدد عراق به عنوان قدرت نظامی، به گونهای که مسلح به سلاحهای هستهای بوده و از تحریمهای بین المللی و بازرسیهای تسلیحاتی سازمان ملل آسوده باشد.
– ظهور مجدد عراق به عنوان قدرت نظامی، به گونهای که مسلح به سلاحهای هستهای بوده و از تحریمهای بین المللی و بازرسیهای تسلیحاتی سازمان ملل آسوده باشد.
– تیرگی شدید روابط ایران با ایالات متحده و اسراییل، همراه با تهدیدها و لفاظیهای متقابل و فزاینده.
– ایجاد بحران در روابط ایران با پاکستان – که مجهز به سلاحهای هستهای است – بر سر مسألهی افغانستان و یا رقابت گروههای شیعه و سنی در پاکستان.
– روی کار آمدن یک حکومت جدید، جنگ طلب و ضد ایرانی در عربستان سعودی.
– ایجاد بحرانی طولانی در روابط ایران با کشورهای آذربایجان و ترکیه، بر سر مسألهی اقلیتها و یا موضوعات مرتبط با انرژی.
– بروز بحران در روابط تهران با رهبری ملی گراتر و ضد اسلامیتر، در مسکو.
همچنین مفید است که برخی از دلایل ایران برای بهرهبرداری از توان بالقوهی سلاحهای هستهای را مد نظر قرار دهیم.
– ایران اعلام کند، ممکن است در صورتی که نیازهای امنیتیاش نادیده گرفته شود، از NPT خارج شود.
– ایران اعلام کند، پس از طی سه ماه دورهی انتظار، به طور رسمی از پیمان عدم گسترش سلاحهای هستهای خارج خواهد شد و آن گاه به بررسی این مسأله خواهد پرداخت که آیا برنامه سلاحهای هستهای خود را ادامه دهد یا خیر؟
– این کشور اعلام کند، در مدت 3 ماه از NPT خارج خواهد شد و برنامهی تولید سلاحهای هستهای را در پیش خواهد گرفت.
– استقرار ابهام آمیز سلاحهای هستهای ایران، به گونهای که نه آن را تأیید و نه آن را تکذیب کنند، مشابه سیاست مبهم تسلیحاتی اسراییل.
– آزمایش غافل گیر کننده هستهای، همراه با بیانیهای از جانب ایران مبنی بر این که این کشور دارای زرادخانهی کوچکی از کلاهکهای جنگی و موشک است.
