از اوصاف برجستهى مدافعان اسلام، اخلاص است. اخلاص؛ یعنى، هر کارى را صرفا براى رضاى خداوند متعال انجام دادن پاداش از او طلبیدن. اخلاص مراتب سه گانه دارد: نیت، عمل و انجام. اگر کسى خلوص نیت داشته باشد، ولى در عمل اخلاص نشان ندهد، او را مدافع مخلص نخوانند و اگر خلوص در نیت و عمل داشته باشد، اما نتیجه کارى را که با اخلاص به دست آورده است، حفظ نکند و آن را به رخ
دیگران بکشد و به خود ببالد، قطعا عمل و نتیجهى زحمات خود را ضایع کرده است به همین دلیل، حفظ اخلاص مهمتر از تحصیل اخلاص است. ایمان و دیندارى و دینباورى، تنها در سایهى اخلاص ثمر مىدهد. نتیجهى و ثمره را نیز باید با اخلاص حفظ کرد. از این جهت، امام سجاد «علیهالسلام» در ضمن دعاى خود به مجاهدان فى سبیل الله مىفرماید:
و اعزل عنه الریاء و خلصه من السعة و اجعل فکره و ذکره و ظعنه و إقامته فیک و لک… (1).
»خداوندا! تظاهر و ریا را از مجاهد راهت دور ساز و او را از دلبستگى به نام و آوازه خالص فرما. فکر و ذکر و حرکت و اقامتش را در راه خودت قرار ده.»
بنابراین هر چه انگیزه و عمل براى جلب رضایت خداوند متعال خالص شود، عیار خلوص در نتیجه نیز بالا رفته و آثار و برکات آن نیز فراگیر مىشود. امام راحل (ره(نیز درباره خدایى بودن انگیزهى مدافعان اسلام چنین فرمودند:
»آن انگیزهاى که در ارتش و در قواى مسحله ما و پاسدارها و همهى نیروهایى که هست؛ نیروى دریایى، نیروى زمینى، نیروى هوایى و سایر نیروها که در ایران هستند؛ انگیزهى آنها یکى است و این که ما براى خدا داریم کار مىکنیم«. (2).
همچنین امام راحل (ره(، با نفى انگیزههاى مادى و منافع شخصى و کشورگیرى و توسعهطلبى در هشت سال دفاع مقدس، انگیزهى رزمندگان و مدافعان اسلام را تنها خدا دانسته مىفرمود:
»انگیزهى قدرتهایى که ما داریم، انگیزهى این است که ما براى خدا جنگ مىکنیم. خدا به ما همه چیز داده؛ ما از او هستیم، و به او هم تحویل مىدهیم.» (3).
1) صحیفه سجادیه، دعاى 27.
2) صحیفه نور، ج 13، ص 102.
3) همان، همان ص.
