برای آمادگی عبور غواصان از اروند رود آموزشها و تمرینهای زیادی انجام شد. این اقدام برگرفته از تجربهی عملیات بدر بود. عملیات والفجر 8 اوج خطرپذیری انقلابی نیروهای حزب اللهی و پیرو خط امام را به نمایش گذاشت. در این باره، یکی از نگرانیهای اصلی، تأثیر جریان آب
بر حرکت غواصان و دور شدن آنها از هدف واگذار شده به آنها بود. ناخدا ملک زادگان، فرمانده نیروی دریایی ارتش در آن زمان، پس از شنیدن سخنان مسئولان امر دربارهی طرح عملیات، گفت:
»اظهارات نشان داده است که اگر غواص از یک نقطه بخواهد به نقطه روبه رو حرکت کند، بعضی وقتها پنج شش کیلومتر بالا و پایین میرود و این بستگی به جریان آب دارد. بنابراین، در ارزیابیای که لازم بود اینجا ارائه بشود، آن نیروهای خط شکن که بخواهند در طول (از شرق به غرب) رودخانه عبور کنند به نظر بنده به طور شناور و غواصی، امکان خیلی کمی است که موفق شوند.«(1).
اظهارات ناخدا ملک زادگان با توجه به وضعیت جریان آب اروندرود صحیح بود، اما پیگیری و تلاش و تمرین نیروها و تسلط اطلاعاتی بر جریانهای مختلف آب اروند موجب غلبه بر این نگرانی شد. شش روز پس از اظهارات فرماندهی نیروی دریایی، در جلسهی مشترک قرارگاه خاتم الانبیاء)ص) در اهواز در 23 دی 1364، احمد غلامپور، جانشین قرارگاه کربلا گفت:
»به هنگام شناسایی در حالت جزر و مد آب، نیرو به چپ و راست میرفت ولی با تجربه به این نتیجه رسیدهایم که هر کجا خواستیم، برویم.«(1).
1) مأخذ شماره 11.
